MAŁY vs DUŻY ciężar

Trening z dużym obciążeniem charakteryzuje się małą liczbą powtórzeń, z użyciem znacznego ciężaru, który szybko nas męczy. Pracują więc włókna szybkokurczliwe II typu, które używane są podczas krótkotrwałego, intensywnego wysiłku. Są to mięśnie białe, bowiem nie ma w nich ogromnych ilości naczyń i enzymów potrzebnych do przemian tlenowych. Braki rekompensowane są przez duże zapasy glikogenu i fosfokreatyny. Sprawa ma się zupełnie inaczej, gdy ćwiczymy dłużej, z mniejszym ciężarem. Wtedy aktywowane są także mięśnie wolnokurczliwe I typu. Zwane mięśniami czerwonymi ze względu na rozbudowane mechanizmy służące do przemian tlenowych. Badania przeprowadzone przez naukowców McMaster University w Hamilton, wykazały, że: ćwiczenie z mniejszymi ciężarami aktywuje zarówno mięśnie typu I oraz II; powoduje takie samo, w stosunku do ćwiczeń z dużym obciążeniem, wydzielanie testosteronu i hormonu wzrostu, przydatnych przy rozbudowie masy mięśniowej; treningi z mniejszym obciążeniem, prowadzone do upadku mięśniowego przynoszą takie same rezultaty, a czasem nawet lepsze, niż w przypadku planu ułożonego w oparciu o wzrost obciążenia.